Jasan Pogled

Ljetovanje

Autor/ka:

X-Foto-Kotor-ulica-pod-Sv.-Ivanom-(4)

Ljetovanje

To­kom vje­ko­va i mi­le­ni­ju­ma, na oba­la­ma sje­no­vi­tim, na ža­li­ma pje­šča­nim, iz­ra­nja­li su azur­ni gra­do­vi. Gra­do­vi u bes­kraj­nom ni­zu, oku­pa­ni sun­cem, iz­bje­lje­ni sla­nim vje­tro­vi­ma, pur­pur­ni od lju­ba­vi i vi­na. Pa­la­te i dvor­ci Kri­ta, po­mor­ska i tr­go­vač­ka Ati­na, kit­nja­sta, ljup­ka, raz­ma­že­na Ve­ne­ci­ja…
Moć­ne flo­te vla­da­ju bes­kraj­nim mo­ri­ma. U mrač­nim pot­pa­lu­blji­ma svje­tlu­ca ma­sli­no­vo ulje, bur­ka se vi­no, sja­ji ći­li­bar. U brod­skim ka­bi­na­ma ble­do­li­ke da­me otva­ra­ju zlat­ne pu­dri­je­re, go­spo­da ušmr­ku­je bur­mut. Ku­va­ri u brod­skim ku­hi­nja­ma ci­je­pa­ju utro­be ri­ba, po­mo­dre­lim pr­sti­ma odva­ja­ju gro­zdo­ve ikre…
Ostr­va ljup­ka kao se­def­ne školj­ke po­či­va­ju u sjen­ka­ma ma­sli­na i vi­no­ve lo­ze, osje­ća se raj­ska la­ko­ća ži­vo­ta pod sun­cem Ju­ga…
Ni­ču zda­nja bi­je­la do blje­šta­vi­la, vit­ke ku­le i ku­be­ta kao od­blje­sci sna.
Var­var­ske voj­ske sa mi­ri­som kr­vi, bi­be­ra i ci­me­ta na­pre­du­ju u du­gim ko­lo­na­ma. Ma­ke­don­ske fa­lan­ge, rim­ske le­gi­je, kelt­ski rat­ni­ci ko­ji su po­ka­sa­pi­li blje­do­li­ke pla­vo­o­ke Slo­ve­ne, pre­to­pi­li nji­ho­ve sre­br­ne har­fe i fla­u­te, pre­pla­ši­li nji­ho­ve bo­go­ve, is­tje­ra­li ih iz kro­šnji i gni­je­zda na ne­bu…
Lu­ta­nje Ene­je­vo, mli­je­ko ko­je na­ka­pa­va dje­ti­nje usne Ro­mu­la i Re­ma, bo­gi­nje u ob­lič­ju so­va…
Na­ro­di u nje­dri­ma plod­ne ze­mlje, na ši­ro­kim ras­ko­šnim gru­di­ma maj­ke do­la­ze i od­la­ze pri­vu­če­ni istim snom i stra­šću…
Ni­gdje se ljep­še ne lju­bi, ni­gdje se stra­sni­je ne mi­lu­je, ni­gdje se lak­še ne umi­re ne­go pod sun­cem Ju­ga…
Ži­vot je ša­re­na baj­ka, ras­pa­lje­na ne­u­to­lji­va lju­bav ra­su­ta po pje­šča­nim oba­la­ma, po pla­vi­ča­stim po­lji­ma di­vot­nog Me­di­te­ra­na! Kad je tu­po­gla­vac pod pur­pur­nim pla­štom ko­nač­no svr­šio, za­vje­sa se spu­sti­la uz mla­ko plje­ska­nje go­mi­li­ce u te­a­tar­skoj tmu­ši.
Iza­šli smo u još jed­nu ko­tor­sku noć. Po­sr­ta­li smo kao ave­ti ugla­ča­nim ste­pe­ni­šti­ma. Pre­ska­ka­li smo zgnje­če­nu mač­ki­cu dr­že­ći se za nos.
Pa smo otvo­ri­li vi­no i dvi­je-tri kon­zer­ve. Pa smo na­zdra­vlja­li gla­sno i jet­ko.
Pa smo se gro­zi­li od ša­pa­ta noć­nih bu­ba u jef­ti­nom pan­si­o­nu.
I zna­li smo da je lje­to­va­nje ne­ka­ko pro­pa­lo.
Ta­ji­li smo to jed­ni od dru­gih.
Kao što se i ina­če ta­ji ži­vot sav.

 

Boris Jovanović

Boris Jovanović, rođen u Nikšiću. U rodnom gradu voli miris lipa (koje su posjekli) na glavnoj ulici i pivo u samačkom (status nepoznat). Zbog ljubavi prema srpskom jeziku kao mlađi Čarnojević odgegao na mali sjever. Zbog ljubavi prema Nataši nastanio se u Vrnjačkoj Banji ni kriv ni dužan. Vrlo je rijetko otac, a mnogo češće tata Matije i Bogdana. Ponosni je stric. Objavio četiri-pet knjiga. Ima malo više čitalaca nego napisanih knjiga. Nagrađivan (malo ga je sramota, ali mu je to ponekad važno). Navijač Sut(j)eske i Zvijezde. Osobeni znaci: umjetničko-razbojnička fizionomija. Piće: sve manje crnogorskog vina. Država: Srbija i Crna Gora (ili obrnuto). Ima najboljeg druga. I puno knjiga. I malo stripova. I još ponešto...Eto.

Ostavite komentar:

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.