Francuski crno-bijeli film snimljen 1952. u režiji Renea Clementa, koji se smatra jednim od najboljih ostvarenja francuske kinematografije na početku 1950-ih.
Nastao je na temelju originalnog scenarija Françoisa Boyera, koji je bio ispočetka odbijan od strane producenata i režisera, prisilivši Boyera da ga preradi u istoimeni roman. Knjiga je imala slab odjek u Francuskoj, ali je njen prijevod postao bestseler u SAD, potakavši Clementa da otkupi prava na njenu ekranizaciju. Protagonistica filma je petogodišnja djevojčica (čiji lik tumači Brigitte Fossey), koja ostaje bez roditelja u zračnom napadu za vrijeme njemačke invazije te koju na neko vrijeme udomljuju lokalni seljaci. Radnja prikazuje kako se brzo sprijatelji sa nešto starijim dječakom (koga tumači Georges Poujouly) i kako njih dvoje stvaraju razne bizarne rituale kako bi se nosili sa konceptom smrti oko sebe.
Zabranjene igre su na samom početku prikazivanja bile obilježene kontroverzama. Premijerno su prikazane na Kanskom festivalu, ali ne kao službeni predstavnik Francuske, što je izazvalo proteste dijela tamošnjih kritičara. Dio francuske javnosti je, pak, bunio zbog sadržaja koji je navodno vrijeđao francuske seljake. Nešto kasnije je prikazan na venecijanskoj Mostri u službenoj konkurenciji, iako je bilo pokušaja da mu se ospori pravo na nagrade. Na kraju je uspio osvojiti Zlatni lav, a nešto kasnije i Oscar za najbolji strani film.
Kritičarima se izuzetno dopao realistični i krajnje nesentimentalni prikaz ratnih zbivanja, i to iz dječje perspektive, koji je događaje učinio prilično uznemirujućim. Izuzetno dobar dojam je ostvarila 6-godišnja Fossey, koja je, prema vlastitim riječima, ulogu dobila usprkos toga što je Clement ispočetka htio angažirati djevojčicu od 9-11 godina. Fossey će kasnije postati jedna od najuglednijih francuskih glumica.