Filmovi koje potpisuje Ozu Yasujiro su najljepši i najupečatljiviji primjer da ‘hladna’ stilizacija u kojoj su protagonisti podvrgnuti zakonima specifične filmske gramatike ne implicira ignorisanje emotivnog života, već upravo njegovo podjednako analitično i melodramatično kristalizovanje. Režiserova je tendencija da kinematografski aparat – sa svojim setom ‘univerzalnih’ pravila koja se povremeno […]