Nakon broja sa tematom, posvećenom književniku Savi Stjepoviću, koji je imao čast i zadovoljstvo da bude prvi u nizu savremenih autora kojima će časopis Buktinja jednom godišnje u potpunost, ceo i tematski biti posvećen a koji je objavljen koncem prošle godine (broj 81/2022), pred name je već drugi u nizu koji obrađuje delo književnika Borisa Lazića.
Boris Lazić, srpski pesnik rođeni Parižanin, prozni pisac, esejista, književni kritičar, antologičar, prevodilac, teolog, doktor slavistike i vrsan intelektualac, ulazi u književni život Srbije, početkom devedesetih godina. Tada mladi daroviti pesnik, magistar uporedne književnosti, veliki znalac evropske i naše književnosti i svetski čovek. Čovek koji mnogo putuje i koji je obišao dobar deo sveta.
Kao što i Vlasta Mladenović u svom uvodu u ovaj broj piše: „Premda rođen u Parizu, odrastao i školovao se na francuskom jeziku, on (Boris Lazić) ima izvanredan osećaj za srpski jezik, čak više od mnogih pesnika u Srbiji. Od naših pesnika posebno poštovanje i ljubav gaji prema Crnjanskom, Draincu, Rastku Petroviću, Tinu Ujeviću, razumljivo s obzirom da je on ipak stranac, koji oseća emigrantsko nasleđe.“
Dodaje još : „Boris Lazić je pre svega pesnik, po vokaciji, ne umanjujući druge oblasti u kojima se on veoma uspešno iskazuje. On je poeta doctus, pesnik ogromnog čitalačkog iskustva i znanja. Ali, treba istaći nj veliki prevodilački poduhvat, prevod Njegoševih dela „Luča mikrokozma“ i „Gorski vijenac“ na francuski jezik i objavljivanje u Francuskoj, čime je dao veliki doprinos afirmaciji naše književnosti. Takođe, preveo je na francuski jezik i priredio antologiju srednjovekovne srpske poezije i antologiju savremene srpske poezije.“
Ono što je načelno prepoznatljivo u delu Borisa Lazića, u skoro svim knjigama poezije, naročito romanima, kao i intervjuima, proteže se duh „lutanja i sete“, potraga za identitetom, „žudnja za celinom“. Svugde stranac. U Francuskoj je on pisac srpskog porekla, u Srbiji pisac iz dijaspore. I pored toga što je već tri decenije prisutan u književnom životu Srbije, objavio više zapaženih knjiga i dao nemerljiv prevodilački i kulturni doprinos, nije dovoljno prihvaćen, u meri kojoj zaslužuje. Ima više razloga za to: Boris Lazić je samosvojna ličnost, čovek od integriteta i visoko moralnih načela, na pristojnoj udaljenosti od klanovskih, sektaških udruga; ne libi se da govori ono što misli, dakako činjenično piše o negativnim pojavama na srpskoj književnoj sceni, čini to otvoreno, javno, bez ulagivanja nekakvom samozvanom književnom establišmentu. To ne znači da trpi populističku osrednjost, naprotiv. Energičan je i nezlobiv; Isto kao što ima otklon prema licemerju sveštenstva, jer iskrena je njegova ljubav prema Hristu, koji je prisutan u njegovom delu i srcu, jer ljubi istinu, a istina je put ka Bogu. I zna se, takvi pisci su retko prihvatljivi u književnom društvu, hvale ih i sputavaju u isto vreme.
Boris Lazić je svestrana stvaralačka ličnost, intelektualac, bez sumnje, svetskog formata, radoznalog duha, obišao je skoro sve metropole, kulturne centre, i na licu mesta se suočavao sa epicentrima književnih zbivanja. Zanimljivo je, recimo, njegovo traganje za knjigama Bi Vongara, koji je odavno otišao iz Srbije i koji je svojim književnim delima i životom stao u odbranu Aboridžina, duhovnog i fizičkog istrebljenja, u sidnejskim knjižarama, gde je posle skoro beznadežne upornosti pronašao jednu i to na štandu folkloristike. Toliko i o zapadnjačkoj kulturi, načelima slobode stvaralaštva, humanosti.
Ono što dodatno povezuje časopis Buktinju, Timočku odnosno Negotinsku Krajinu je i to da je Boris Lazić pohodio, družeći se sa Vlastom Mladenovićem, Adamom Puslojićem, Tomislavom Mijovićem, Živkom Nikolićem, umetnicima okupljenih oko Muzeja crne Krajine, obilazio kasnoantičke lokalitete, ostatke carske rezidencije, dom Stevana S. Mokranjca, nj muzički festival, mesta borbe i pogibije Hajduk Veljka, spomen sobu Đorđa Stanojevića, muzeje, sav taj višak istorije, koje tu ima u izobilju, gde je i započeo a kasnije napisao i objavio knjigu poezije Orfej na limesu. Gde i peva :
Sine:
Tvoja je kob
Tvoja otadžbina
U ovom broju se nalaze Lazićeva izabrana poezija, kratka proza, odlomci romana, eseji i prevodi s francuskog i engleskog jezika, njemu bliskih autora, kao i kritika o nj delu koje su pisali: Radivoj Stanivuk, Isidora Bobić, Viktor Radun, Maja Belegišanin, Aleksandar B. Laković, Andrea Beata Bicok i Tihana Tica, sve u odabiru urednika Saše Skaluševića. Uvod pod naslovom UNUTRAŠNjI PORTRET BORISA LAZIĆA,napisao jeVlasta Mladenović, dok je razgovor sa Borisom Lazićem vodio Marko Stojanović.
Fotografije na koricama časopisa su delo Gavrila Lazića, Borisovog starijeg sina, a fotografije u samom časopisu su iz Lazićeve privatne arhive.
Inače i ovaj dvobroj se objavljuje zahvaljujući finansijskoj podršci Opštine Negotin, što je pomenuto kao i u ostalim brojevima, na početku u impresumu samog časopisa.
Takođe i ovaj broj (86), časopisa za književnost i umetnost Buktinja, može se naći i čitati na sajtu Narodne biblioteke „Dositej Novaković“ Negotin:
u delu digitalna bilioteka, gde se nalazi digitalizovani svi brojevi časopisa Buktinja za čitanje…
Kontakt adresa izdavača i redakcije je:
Krajinski književni klub,
Trg Đorđa Stanojevića 5, 19300 Negotin.
mejl: krajinskiknjizevnik@gmail.com
tel: +381(63) 8054054.
Urednik
