Đavolje ostrvo, u Egejskom moru, koje ne treba miješati sa kaznenom kolonijom pod istim imenom nedaleko od obale Francuske Gvajane. Neki više vole da ga nazivaju Ostvro Svete Marije, ali njegovi stanovnici se još uvijek drže njegovog drevnog imena, Đavolje ostrvo. U davna vremena, Đavoljim ostrvom je vladao džin Bandagvido, koji je zahvaljujući svojoj ogromnoj krvoločnosti i snazi potčinio ostale džinove koji su vladali okolnim zemljama. Njegova supruga bila je milosrdna žena koja je pokušavala da umanji muke koje je njen muž nanosio stanovnicima, i koja mu je rodila prelijepu kćer nazvanu Bandagvida, po svom ocu.
Kako su se ostvljani plašili očeve okrutnosti, i nijedan prosac se nije usuđivao da se približi Bandagvidi, ona je odlučila da ubije majku da bi mogla da vodi ljubav sa svojim ocem. Iz njihove veze rođeno je jedno stvorenje kome nikad kasnije ništa nalik nije viđeno. Njegovo tijelo bilo je potpuno obraslo čekinjama, izuzev leđa koja su bila pokrivena krljuštima, toliko tvrdim da ih nije moglo probosti nijedno koplje. Ono je imalo ogromne ruke i stopala i par dugih krila od crne kože koja je koristilo kao štit. Njegove krljuštima obrasle ruke bile su tamne boje i izuzetno snažne, a umjesto prstiju, ono je imalo orlovske kandže. Samo dva zuba krasila su mu usta, svaki dužine od tridesetak santimetara, a oči su mu bile velike, smeđe-crvene. Ono je bilo u stanju da trči i skače brže od planinskog jelena i rijetko je jelo i pilo. Njegova jedina razonoda bila je da ubija ljude i druga živa bića.
Suočen sa takvim čudovištem, njegov otac je tražio savjet od idola, koji su onda roditeljima nametnuli obavezu da ne vide svoga sina čitavu godinu dana. Poslije tog vremena, Bandagvido i Bandagvida ušli su u djetinju sobu, a čudovište je, vidjevši svoju majku, skočilo na nju i zarilo joj zube u vrat. Pokušavajući da spase majku svog djeteta, džin je izvukao mač, ali na nesreću, on je tada sam sebi odsjekao nogu i umro od strašnog krvarenja. Sin je tada preskočio preko njihovih tijela i pobjegao u planine, što je dovelo do toga da je većina stanovnika odlučila da zauvijek napusti ovo ostrvo.
Četrdeset godina kasnije, poslije epske borbe, čudovište je ubio Amadis de Gaula koji je vratio Đavolje ostrvo njegovom zakonitom vlasniku, caru od Konstatinopolja.
Izvor: Nepoznati autor: Amadis de Gaula, Saragosa, 1508.
