Haloa – Praznik kurvi
1988
Režija: Lordan Zafranović
Scenario: Veljko Barbieri, Lordan Zafranović
Uloge: Neda Arnerić, Ranko Zidarić, Stevo Zigon
Trajanje: 110 minuta
Zemlja: Jugoslavija
Jezik: srpskohrvatski
Festivali: Pula
Nagrade: Zlatna arena za najbolju žensku ulogu – Neda Arnerić
Bračni par iz Njemačke – sredovječni Manfred i njegova mnogo mlađa supruga Meira, porijeklom Zagrepčanka, ljetuju na Hvaru. Odsjeli su u kući gospođe Marije, između čijeg sina i Meire vrlo brzo dolazi do erotskih iskri. Nakon nekog vremena između mladića, Meire i Manfreda stvara se izrazita tenzija, pri čemu nitko ne zna Meirinu tajnu i pravi razlog njezina dolaska na Hvar…
Scenario je urađen prema romanu Veljka Barbieria “Zatvor od oleandrovog lišća”
O reditelju
Rođen 1944. godine u Maslinici na otoku Šolti kao drugi od tri sina oca Ivana, pomorca rodom iz Šibenika i majke Marije rodom s otoka Šolte. Prve godine života proveo je s majkom i starijim bratom Zdenkom u izbjeglištvu, u Ell Shatu na Sinaju. Mlađi brat Andrija rođen je 1947 kad se obitelj nakon rata ponovo vratila u Split, gdje je Lordan proveo svoje djetinjstvo i završio Pomorsku školu. Zatim je diplomirao književnost i likovnu umjetnost na Visokoj pedagoškoj akademiji u Splitu. Filmsku režiju je diplomirao na Filmskoj akademiji u Pragu 1971 godine u klasi “oskarovca” Elmara Klosa. Magistar je režije.
Po povratku sa studija, od 1971. živi i stvara u Zagrebu. Od 1991. do kraja 1994. živi u Parizu, u tome jednu godinu – 1992. živi i radi u Beču. Od 1995. do 2005. živi i stvara u Pragu, a od 2005. do 2011. radi u Zagrebu TV serijal o Titu “Posljednji svjedoci testamenta”.
Filmom se bavi od najranije mladosti. Od početka 60-ih kao šesnaestogodišnjak počinje snimati amaterske eksperimentalne filmove. U profesionalnoj produkciji režira od 1965. godine kratkometražne, srednjemetražne i cjelovečernje igrane, dokumentarne i dokumentarno-eksperimentalne filmove i televizijske serije. Svoj život je u cijelosti posvetio istraživanjima u svijetu filmske umjetnosti i do sada je napravio ukupno oko 80-ak filmova. U većini svojih filmova je režiser i scenarist. Za vrijeme života i rada u Pragu bavio se pedagoškim radom na FAMU, kao profesor režije.
Otac je troje djece iz dva braka, sina Ivana i blizanaca, sina Lava Lordana i kćerke Loredane.
Na cjelovečernjem igranom filmu debituje još kao student filmom Nedjelja (1969), dok idući film Kronika jednog zločina (1973, nagrađen u Chicagu) kompilira iz tri srednjometražna. Za Muke po Mati (1975), s temom iz dalmatinskog radničkog života, nagrađen je u Puli nagradom kritike, dok filmom Okupacija u 26 slika (1978, Velika zlatna arena u Puli), koji je bio najgledaniji film u sezoni 1978/79 u bivšoj Jugoslaviji i bivšoj Čehoslovačkoj, počinje svoju trilogiju čiji je drugi dio film Pad Italije (1981, Velika zlatna arena i nagrada Jelen u Puli, Grand Prix u Valenciji), a treći dio o ratu i revoluciji zaključuje filmom Večernja zvona (1986, nagrada za režiju i Jelen u Puli). Posve drugačije kasnije režira intimnu komornu dramu ljubavne tematike Ujed anđela (1984), s radnjom na svjetioniku, i Haloa/Praznik kurvi (1988), s motivom ljubavnog trougla te elementima osvete i tragedije.
Intervju:
