Pobuna u Patagoniji je naziv za veliko previranje tokom 1920. i 1921. godine u provinciji Santa Kruz u Patagoniji, regionu na južnom kraju Južne Amerike.
Izvozna cena vune i druge robe drastično je pala po završetku Prvog svetskog rata, što je dovelo do smanjenja već bednih nadnica radnicima i seljacima. U Rio Galjegasu je Antonio Soto, španski anarhista, pokrenuo radničku organizaciju kao deo Radničke federacije argentinskih regiona (FORA). Nakon što je udruženje zemljoposednika odbacilo radničke zahteve (koji su između ostalog bili da se ne radi subotom, povećanje nadnica, bolja hrana itd) FORA je odgovorila pozivom na generalni štrajk u celoj provinciji Santa Kruz.
Tenzija između radnika i zemljoposednika se zaoštrila do uzimanja talaca i sporadičnih oružanih sukoba između radnika i policije. Kao rezultat svega ovoga došlo je do smene guvernera i raspoređivanja vojnih trupa iz Buenos Airesa tako da je postignut kompromis – radnici su predali vojsci svoje oružje, a zemljoposednici su prihvatili radničke zahteve.
Ispostavlja se da je kompromis zapravo prevara. Radnici su predali oružje ali se sukob produbljuje kroz policijsku represiju, odmazdu zemljoposednika, političke manipulacije i sukobe unutar radnika između anarhista i reformista. Represija jača hapšenjima, mučenjem i deportacijama radničkih delegata i istaknutih sindikalista, i na kraju eskalira u novi generalni štrajk. Ponovo je poslata vojska, ovaj put ne da mirno reši sukob već da u krvi uguši radničku pobunu. Pukovnik Benign Héctor Varela uveo je pogubljenje streljanjem kao kaznu za učesnike štrajka. Članovi FORA-e su ubijani na licu mesta. Do kraja intervencije vojska je ubila 1500 radnika.
Film o njihovoj borbi je snimljen 1974. godine – La Patagonia rebelled, u režiji Hektora Oliveire.
Film je snimljen u burnim političkim okolnostima pred smrt predsjednika Juana Perona, odnosno kada su se njegove pristaše raskolile na radikalno lijevu i radikalno desnu frakciju koje će voditi tzv. Prljavi rat. Olivera, koji je izuzetno trudio događaje u filmu što više uskladiti sa historijskim činjenicama, je pod pritiskom vojske bio prisiljen snimiti scenu u kojoj se njenim pripadnicima javno iskazuje zahvalnost zbog okončanja krize. Čak i u takvim okolnostima, Peronova vlada se ustručavala dozvoliti njegovo prikazivanje sve do 13. juna 1974. Film je nedugo potom prikazan na Berlinskom filmskom festivalu gdje je osvojio Srebrnog medvjeda. Nekoliko mjeseci nakon Peronove smrti, njegova supruga i nasljednica Isabela Peron je u oktobru 1974. zabranila film. Argentinskoj publici je postao dostupan tek 1983. godine nakon sloma hunte i povratka demokratske vlasti u Argentinu.
https://sh.wikipedia.org/wiki/La_Patagonia_rebelde
