Mala država od oko tri hiljade kvadratnih kilometara negdje u ogromnoj Tien- Šanu (Nebeska planina), oblasti između zapadne Kine i Kazahstana. Trećina teritorije je planinska, a ostatak ravnica sa nekoliko brda. Ima velikih šuma, jedno jezero i rijeka koja dijeli i daje karakter ovom malom kraljevstvu. Pored prestonice, zvane Perla, postoji još samo nekoliko farmi i sela raštrkanih po Kraljevstvu snova. Ona ima oko šezdeset pet hiljada stanovnika po najnovijem zvaničnom popisu.
Osnivač Kraljevstva sna bio je bogati i ekstravagantni Klaus Patera, koji je došao u ovaj kraj krajem devetnaestog vijeka da bi ulovio veoma rijetkog persijskog tigra, koji živi samo u Tien- Šanu. Ranjenog od ove zvijeri, Patera je izliječio poglavica jednog čudnog i rijetkog plemena od oko sto članova, koji svi imaju plave oči i žive u izolaciji okruženi čistim mongolskim plemenima. Priča se da oni izvode bizarne i neopisive obrede o kojima se ništa ne zna. Patera je poslije toga ponovo otišao u Evropu, ali se iz nje vratio nakon devet meseci sa jednim mandarinom visokog ranga i grupom inženjera i geometara, kao i čitavom armijom najamnih radnika, i kupivši ogromna prostranstva zemlje počeo da diže Perlu.
Kako je Patera bio izrazito protivan bilo kojoj vrsti progresa, a naročito onom u oblasti nauke, on je odvojio ovo kraljevstvo od okolnog svijeta velikim zidom i zaštitio ga moćnim utvrđenjima od bilo kakvog mogućeg napada. Unutra se može ući samo kroz jednu jedinu kapiju, što omogućava lako nadgledanje svakog i svačeg. U Kraljestvu sna, raju za one nezadovoljne modernom civilizacijom, vodi se računa o svačijim materijalnim potrebama. Međutim, poslednja stvar koju tamnošnja vlada želi da ostvari je stvaranje idealnog društva.
Svaki onaj koga prime u Kraljevstvo sna predodređen je za tu čast ili rođenjem ili nekom igrom sudbine. u Kraljevstvu sna, izuzetno usavršavanje čulnih organa omogućava stanovnicima da registruju postojeće međuodnose svojih individualnih svjetova, što je kod običnih smrtnika, s određenim izuzecima, jednostavno nemoguće. Ovi takozvani „nepostojeći“ međuodnosi predstavljaju zapravo suštinu težnji tamnošnjih stanovnika. Sve se usmjerava ka produhovljenom životu, a svi redom žive samo za i od duhovnih promjena. Njihova kompletna javna egzistencija, organizovana u skladu sa njihovim željama putem pažljive koordinacije zajedničkog rada, u potpunosti obezbjeđuje sirovine na kojima oni zasnivaju svoj stvarni život. Stanovnici Kraljevstva sna vjeruju samo u snove, svoje sopstvene snove. Ova sklonost se gaji i razvija, i svako miješanje u ovo vjerovanje smatra se veleizdajom.
Izbor onih koji se pozivaju da budu dio zajednice strogo je zasnovan na sposobnosti da se vjeruje u snove. Poslije poziva, putnik mora sam da organizuje svoj put u Kraljevstvo sna. On treba da putuje od Samarkanda do granice, gdje će mu carinski službenici uručiti određenu sumu novca i voznu kartu do Perle. Željeznička stanica nalazi se pokraj Carinarnice, a put do Perle traje oko dva sata. Putnici treba da imaju u vidu da je zabranjeno unositi bilo kakve nove predmete u ovu zemlju; dozvoljen je samo uvoz polovnih predmeta.
Izvor: Alfred Kubin – Die andere Seite: ein phantasticher Roman, Berlin, 1908.
