U izboru dr Ksenije Maricki Gađanski i u njezinu prijevodu, zajedno s Ivanom Gađanskim, u knjižici su sakupljeni odlomci Platonovih djela koji se bave jezikom i njegovim odnosom prema mišljenju i spoznaji. Odabrani su fragmenti iz “Aikibijada”, “Harmida”, “Eutidema”, “Kratila”, .. “Teeteta”, “Sofista”, “Fileba”, “Timeja”, “Kritije” i “Pisama”. Knjizi je pridodan popis, iako nepotpun, mjesta iz svih Platonovih djela u kojim ovaj grčki filozof govori o jeziku, zatim kronološki redoslijed Platonovih spisa i, napokon, pogovor Ksenije Maricki Gađanski pod naslovom .,Platonova glotologija”. Pojava ovakva izbora, kao i nedavnog prijevoda integralnog teksta dijaloga “Kratil” čija je osnovna tema upravo odnos jezika i stvarnosti i jezika i mišljenja zacijelo nije slučajna. Naime, suvremena lingvistika, nakon relativno dugotrajnog perioda istraživanja činjenica i zanosa deskripcijom faktografije, te razdoblja u kojem je težila za tim da te sakupljene činjenice sistematizira, strukturira i svrsta unutar samog jezičnog sustava, u najnovije se vrijeme sve više opet vraća pitanjima filozofskog, sociološkog i psihološkog karaktera, pitanjima koja su dugo vremena bila više-manje zanemarena. Tražeći, u domeni filozofije, u svim vremenima sugovornike, u antici teško da lingvistika može naći poticajnije i interesantnije ideje od Platonovih, čak i onda kada ih u potpunosti mora odbaciti.
Sam izbor nesumnjivo pruža reprezentativan uzorak Platonovih razmatranja jezika, iako izdvojenost odlomaka iz njihova konteksta ponekad ide nauštrb jasnoći Platonovih misli. No, to je, dakako, nužno u svakom djelu mozaičnog i fragmentarnog karaktera. Osim toga, pojedine Platonove tvrdnje sastajališta suvremene lingvistike zvuče naivno, pa i sasvim nevjerojatno, tako da je šteta što nisu popraćene komentarom koji bi ih stavio u koordinate Platonove i antičke filozofije. To donekle nadoknađuje instruktivan pogovor prevodioca kojemu ponegdje nedostaje kritička lingvistička dimenzija.
O.Š.
