Protagonista dokumentarca Đanfranka Rozija, nagrađenog Zlatnim lavom na 70. Međunarodnom filmskom festivalu u Veneciji, je autoput GRA, koji u celini okružuje grad Rim. Rediteljeva briljantna pobeda dvostruko je značajna: prvo, u istoriji festivala po prvi put je ova nagrada dodeljena jednom dokumentarnom filmu, a drugo, italijanski film je ponovo dobio Zlatnog lava posle čak petnaest godina.
Đanfranko Rozi je tokom dve godine putovao autoputem GRA, kako bi pre svega otkrio zivot ljudi koji stanuju u tom okolnom urbanom pejzažu. U ovim prostorima koji su u svakodnevnom dodiru sa neprestanim saobraćajem, reditelj otkriva jedinstvene ljude poput propalog plemića iz Pijemonta koji sa kćerkom živi u stanu na periferiji (pored di-džeja iz Indije), ribara koji lovi jegulje, stručnjaka za botaniku koji se bori za opstanak palmi, nadrilekara čija majka boluje od senilne demencije, plemića koji iznajmljuje svoj zamak za snimanje fotonovela, grupu vernika koji posmatraju pomračenje u Hramu božanske ljubavi pripisujući ga Bogorodici, devojke plaćene da sede u kafićima…
Dokumentarac Đanfranka Rozija udaljava se od tradicije svojstvene ovom žanru i približava filmu fikcije, preuzimajući izražajne forme i osobeni izraz, na primer, iz italijanske komedije pedesetih godina ili iz filmova psihološke introspekcije velikog Antonionija.
Kritika se slaže u pohvalama režijske tehnike Đanfranka Rozija koja demontira, jednu po jednu, sve dokumetarističke konvencije i otkriva filmsku stranu realnosti.
