Žan Žene je jedna od najzanimljivijih ličnosti francuske i svetske književnosti XX veka. Rođen je u Parizu 1910. go-dine. Majka mu je bila spremačica po kućama i ostavila je malog Ženea u jednom domu za neželjenu decu kad mu je bilo samo osam meseci. Odbačeno dete je tek u osmoj godini zbrinuto u jednom selu u unutrašnjosti Francuske.Žene je bio darovit učenik, zaljubljenik u književnosti i, povremeno, lopov. Kao petnaestogodišnjak je dospeo u jednu kazneno-popravnu koloniju i u njoj ostao tri godine. Kao osamnaestogodišnjak je pristupio Legiji stranaca, ali ubrzo je dezertirao i otpočeo jednogodišnje lutanje po Evropi, s privremenim zaustavljanjem u Tangeru, Barseloni, Marseju, Brestu, Anversu, Napulju, Rimu, Užičkoj Požegi, Beogradu…
Putuje kao
lutalica i sitni lopov, zbog čega često dospeva u zatvore. Tako u
Užičkoj Požegi provodi mesec dana u “kućnom pritvoru” i uči
da peva srpske pesme, a u Beogradu ga hapse, proteruju i šalju u
zatvorskom vagonu u Sušak, do italijanske granice. Voz na putovanju
po tadašnjoj Jugoslaviji zastaje kod svakog zatvora kraj pruge, pa
Žene u svakom od njih provodi po dva-tri dana. Ovo putešestvije iz
1936/37, uključujući i jugoslovensku epizodu, opisaće kasnije u
čuvenom romanu Dnevnik lopova. Godine 1937. vraća se u Pariz, gde
ga ubrzo hapse, ovoga puta zbog krađe knjiga po knjižarama (krađa
knjiga je bila njegovo često zlodelo). Žene tako dospeva u tamnicu
u Frenu, i tu počinje svoju spisateljsku karijeru.
Prvo delo koje je u zatvoru napisao bila je poema Osuđenik na smrt. Izlazi iz zatvora, krade u jednoj knjižari Prustov roman U senci devojaka u cvetu, i ponovo dospeva u zatvor u kome piše čuveni roman Bogorodica od Cveća. Ubrzo po njegovom objavljivanju 1943. Žene postaje slavan. Žan Kokto je oduševljen njegovim romanesknim prvencem, u kome se Žene na dotad neviđen način poigravao formom, jezikom i sadržajem, eksplicitno prikazujući homo-seksualnost i nasilje i raskrinkavajući moralno licemerje društva, i uzima ga u zaštitu. Nakon objavljivanja romana Čudo ruže (1946) i Dnevnik lopova (1949), među njegove poštovaoce upisuju se Pikaso i Sartr, zatim Derida, Fuko, Dejvid Bouvi i mnogi drugi, i Žene s vremenom stiče kultni status. Nakon literarnog uspeha više se nije vraćao u zatvor, ali je zato od šezdesetih godina do kraja života bio politički veoma angažovan – pored ostalog, podržavao je Palestince, Crne pantere, Crvene brigade i grupu Bader–Majnhof. Umro je 1986. godine.
