Prema latinskim i grčkim klasicima, Lamije su živele u Africi. Od pojasa nagore imale su telo prelepe žene; ispod pojasa su bile zmije. Neko ih je opisao kao vračare; drugi, kao zloćudna čudovišta. Nisu imale dar govora, ali njihov zvižduk je bio milozvučan. U pustinjama su privlačile putnike da bi ih potom proždrale. Njihovo pradavno poreklo bilo je božansko; poticale su od jedne od mnogobrojnih Zevsovih ljubavi. U onom delu svoje Anatomije melankolije (1621) koji se odnosi na strast ljubavi, Robert Barton iznosi slučaj jedne Lamije koja beše preuzela ljudsko obličje i tako zavela mladog filozofa „jednako stasitog kao i ona”. Odvela ga je u svoj dvorac na Korintu. Pozvan na svadbu, čarobnjak Apolonije Tijanski pozva je po imenu; istog časa su nestali i Lamija i dvorac. Neposredno pre smrti, Džon Kits (1795-1821) nadahnuo se ovom Bartonovom pričom da bi napisao svoju
pesmu.
Horhe Luis Borhes/Margarita Gerero
Iz Priručnika fantastične zoologije (Horhe Luis Borhes i Margarita Gerero)
