“Барбарогеније – Antibarbarus” govori o braći Ljubomiru i Branku Miciću, rođenim u okolini Jastrebarskog, koji su, uz Anušku Micić, zaslužni za pokretanje umetničkog časopisa “Zenit” i širenje zenitizma, kao jedinog autentičnog umetničkog pokreta na prostorima bivših Jugoslavija.
Naslov knjige sugeriše sučeljavanje dva idejna koncepta, Barbarogenija Ljubomira Micića i Krležinog Antibarbarusa, jer su Ljubomir Micić i Miroslav Krleža decenijama bili u nepomirljivom sukobu. Dobar deo fabule odnosi se na život i objavljivanje većeg dela brojeva časopisa “Zenit” u Zagrebu, kao i na atmosferi koja je tridesetih godina prošlog veka vladala u dva centra “Trojedine Kraljevine”, Zagrebu i Beogradu.
Naročita pažnja je obraćena na nevolje Ljubomira Micića zbog njegovog časopisa “Srbijanstvo”, okrenutog ka slavljenju našeg nacionalnog bića, nauštrb umnogome kompromitovane jugoslovenske ideje. Micićev žal jer je Jadovno, u blizini njegovog rodnog mesta, tokom Drugog svetskog rata postalo lokacija jedinog dečijeg koncentracionog logora u Evropi, i okapanje sa novokomunističkom vlašću koje ga je dovelo do egzistencijalnog sunovrata.
Knjiga je objavila izdavačka kuća “Ukronija” iz Beograda, pod uredništvom g. Marka Furtule.
Recenzent Nenad
Župac o knjizi kaže:
Barbarogenije-Antibarbarus je delo
koje oživljava ličnost i poslednje godine života čuvenog
Ljubomira Micića, pesnika, prozaiste i osnivača
književno-umetničkog pokreta zenitizam između dva svetska rata;
kao i časopisa Zenit u kome su sarađivali mnogobrojni domaći ali i
strani umetnici (Crnjanski, Vinaver, Petrović, Tokin, Matić,
Majakovski, Jesenjin, Blok, Pasternek, Kandinski, Maljevič, Pikaso,
Modiljani…). Objavljeno je četrdeset i tri broja Zenita, „prvog
balkanskog časopisa u Evropi i prvog evropskog časopisa na
Balkanu‟. O Zenitu se svojevremeno pisalo u Beču, Rimu, Berlinu i
Pragu. Micić je, između ostalog, desetak godina živeo u Parizu, a
posle Drugog svetskog rata vratio se u Beograd. Poznat kao
zanesenjak, prznica i ličnost sklona antagonizmima, sukobljavao se
sa mnogim umetnicima svog doba, a široj javnosti su najpoznatiji
njegovi konflikti sa Miroslavom Krležom i Markom Ristićem, koji su
zauzimali istaknuta mesta u komunističkoj Jugoslaviji. Kraj života
dočekao je, zaboravljen i marginalizovan, u nemaštini i bedi u
stanu prepunom knjiga, časopisa i slika u jednoj ulici na Vračaru,
gde su ga igrom slučaja pronašli u bunilu i prebacili u starački
dom u Kačarevu kod Pančeva, u kome je preminuo 1971. godine.
“Barbarogenije-Antibarbarus je poližanrovsko delo, na razmeđi
biografskih zapisa-beleški i romanesknog štiva; autor se didaktički
igra u prostoru koji je žanrovski ograničen pseudo-naučnom
studijom i realističkim romanom, povezujući i preplićući
činjenice i glasine, u cilju reinterpretiranja lika tvorca
zenitizma. U tom procesu on koristi opsežnu građu, od akademske i
arhivske, pa sve do pisama, sećanja savremenika, ili pak posrednih
izvora kao što su novinski članci, naučne studije ili popularna
esejistika, pa u svom literarnom eksperimentu koristi i sekundarne
ili tercijalne izvore, trudeći se da spoji i pomeša činjenice,
glasine, manje poznate detalje i pretpostavke u vezi sa
svakodnevnicom umetnika, ali i njegovim odnosom prema umetnosti,
drugim književnim pokretima i savremenicima (ali i odnosom tadašnjih
vlasti prema njemu). Tužan kraj ovog pomalo zaboravljenog i često
skrajnutog umetnika amblematičan je primer nebrige jugoslovenskog i
kasnije srpskog društva o istaknutim umetnicima koji čine deo
književno-umetničke baštine. Mada, treba istaći da smo svedoci da
u dvadeset prvog veku, ponovo oživljava interesovanje književne
javnosti za delo i život Ljubomira Micića. Doprinos ove knjige je
što pokušava, u ograničenom polju svog delovanja, da književnim
sladokuscima i radoznalim čitaocima neposredno približi život i
ličnost ovog avangardnog umetnika.”
Knjiga će, nakon izlaganja na Sajmovima knjiga u Herceg Novom, Banjaluci i Podgorici, narednih dana doživeti i dostojno predstavljanje na Sajmu knjiga u Beogradu, u Hali 1 beogradskog sajma. U Crnoj Gori, knjiga se nalazi u ponudi lanca “Mamut” knjižara.
O piscu
Milan Janković
(umetnički pseudonim Satrijani) rođen je 1961. godine u Požarevcu.
Bio je gitarista rok-grupa “Hogar” i “Tamo daleko”.
Najveća priznanja za književni rad dobio je osvajanjem Prve nagrade
na konkursu “Milutin Uskoković” za najbolju pripovetku
napisanu na srpskom jeziku 2009. godine i Druge nagrade na konkursu
“Zlatna sova” za najbolji neobjavljeni roman, 2016. godine.
Do sada je objavio sledeće knjige: “Psalmi huliteljstva”, roman, (u prvom kolu edicije NOVA iz Beograda, zajedno sa knjigama Mira Vuksanovića i Radomira Smiljanića), 1984. g.; “Avramov žrtvenik”, roman, (edicija NOVA iz Beograda), 1988. g.; “Đavo u cik zore”, roman, (edicija NOVA iz Beograda), 2001. g.; “Srp nad Everestom”, roman, (IP “Dobar naslov” iz Beograda), 2011. g.; “Vitalni 100+ godina”, knjiga o dugovečnosti mladosti, (IP “Prometej” iz Novog Sada), 2012. g.; “Dosije Golubić”, roman, (IP “Zalihica” iz Sarajeva), 2013. g. “Homoljski Dilinger”, roman, (IP “Zavod za udžbenike i nastavna sredstva” iz Istočnog Novog Sarajeva), 2016.g. “Dosije Golubić”, roman, prvo srpsko dopunjeno izdanje (IP “ITV Centar plus” iz Beograda), 2020.g. i “Барбарогеније-Antibarbarus“, poližanrovska “romansirana” biografija, (IP “Ukronija” iz Beograda), 2024.g.
