Tatjani Butovoj
U prugastim noćima oceđenim u pepeljari,
Zbacivši dodir postelje sa tela tihog znoja i grudi
U mirisima narandže
Korača zorama gradovima bolom
Molom kao nekada Dalmati na Pelješcu
Ispire usta jorgovanom i miriše kao zvezda –
Kao beskonačna iskra Samarije plesališta Crnkinja postojbi hana i lepre
Lepet njenih krila
U ćupovima od korala
Tirkiznog cveća obojenih očima mlade nage žene
Njena jevrejska koža i magija ćesara –
Plesališta iza kojih izviru jutra
Vatren vonj njene kože, njen miris tela nalik na luku
Obojenost njenih usana
Njena stopala u pesku –
tišine kuća Stona
Kaplje kao bura kap njenog “ja”
Kao vetar koji kruži oko sebe
Kao bokor ostavljen na promenadi
Okreće se u nadolasku plime
Viknuvši jedo “Oh”
Njiše kukovima prosipa urne
Naokolo deca razmiču prste sa lica
Zelen miris ružinog bršljana trag kože na zglobovima
Tih bol tik iznad prepona
U noćima oceđenim u pepeljari
Zbacivši dodir postelje sa tela tihog znoja i grudi
U mirisima narandže
Korača zorama gradovima bolom
Dušan Mijušković
