Radost
Niko se ne obraduje kad dođe na svijet.
Samo se izuzetnik obraduje kad se otisne sa svijeta.
Ništa tužnije od lažne radosti.
Lažno se raduju tuđim radostima koje su lažne.
Eto im radovanja.
Kad treba da se obraduju, čovjekoliki se zapitaju: Što li bih se radovao kad je njegovo radovanje veće…
Onda se raduje tuđem radovanju koje mu je zatuklo radost.
Ako tako može, onda ima radosti.
Uđe kao vjetrić i unese nam radost.
U bijeloj košulji kao na jedru.
Birtija zasvijetli kad on bane.
I mi u birtiji- zasvijetlimo.
I tako maličak, ali svakog dana.
Po jedna bistra kapljica radosti.
Onaj što najradije zagleda tuđe smrti, vidio i njegovu plavu osmrtnicu.
Donio nam ushićeno crnu vijest o plavoj smrti:
–Umro—pitali.
–Umro—pritvrdio.
Ispili po jednu za njegovu radost.
Onda nastavili da se lažno radujemo kao da radosti nije ni bilo…
Boris Jovanović
Iz knjige Bog u birtiji
Izdavač – Zenit Novi Sad
