U napuštenom čamcu
bubnja
tuča.
*
Turoban zimski krajolik;
na ludu ženu laje
seoski pas.
*
U zimskoj rijeci
odbačena lješina
crknutog psa.
*
Jesenji vjetar –
živi smo i gledamo
jedan drugog: ti i ja.
*
Gulim krušku –
slatke se kapi
cijede niz nož.
*
Željezničke šine.
Niski let divljih gusaka.
Mjesečina.
*
U ribarskoj kući
miris sušene ribe
i vrućina
Prevod: Vladimir Devide
Masaoka Šiki (Masaoka Shiki – 1867-1902)
Masaoka Šiki je rođen u Macujami, gde provodi mladost i završava niže škole; potom studira na Univerzitetu u Tokiju. U ratu sa Kinom 1895. godine dobija nameštenje kao ratni izveštač. Veoma rano oboleva na plućima, ali ostaje trajno produktivan kao pisac i istraživač klasičnih japanskih književnih, naročito pesničkih, formi: haikua i tanke.
Šiki je poslednji od velike četvorice japanskih haiku pjesnika: Bašo, Isa, Buson i on.
Dakle, jedan od četvorice bez kojih haiku ne bi bio ono što jeste. Bio je možda i previše kategoričan u svojim stavovima šta je pravi i izvorni haiku, što viidmo iz velikog broja antologija i eseja o haiku poeziji, koje je za života Šiki objavio. On je bio sigurno više nego brilijantni „artist“ i njegovi su haiku više nego „pozitivistička“ umetnost.
Može se reći da je, iako je umro mlad, svoje pesme pisao krvlju a ne razblaženim tušem.
Raša Livada
