Sećam se jednoga dana iz svoga detinjstva, kada sam spustio čunić od hartije u jarak da plovi.
Bio je vlažan julski dan; a ja sam bio sam i srećan igrom svojom.
Pustio sam svoj čunić od hartije u jarak da plovi.
Odjednom su se počeli gomilati burni oblaci, vetar je duvao na mahove i kiša je pljuštala.
Potočići prljave vode jurnuše, rečica nabuja, i moj čunić potonu.
Gorko sam mislio da je vihor jedino došao da razori moju sreću; sva njegova pakost ticala se mene.
Oblačni julski dan traje još i danas, i ja razmišljam o svima igrama u svom životu u kojima sam gubio.
Stao sam da korim svoju sudbu za mnoge pakosti, kada mi na um pade čunić od hartije što potonu u jarak.
Rabindranat Tagore
Prevod: David Pijade
Rođen je u Kalkuti; otac mu je bio vođa jedne verske sekte koje je težila reformi i pročišćenju hinduizma. Odgojen je u najboljim tradicijama stare indijske kulture, i čitavo njegovo delo sačuvani je odraz visokog umetničkog genija indijskog čoveka. Pisao je na bengalskom jeziku. Poznate drame su mu “Čitra”, “Kralj”, “Prolećni krug”, “Pošta” i “Žrtva”; od romana treba istaći “Brodolom”, 1901. I “Dom i svet”, 1916. Ipak, svetsku slavu stekao je kao pesnik, i pritom ne malu ulogu odigrala je činjenica što je sam prevodio svoja dela na engleski, a sa engleskog su prvođena na sve značajnije svetske jezike. Kod nas je prevođen još pre prvog svetskog rata u Sisku, Osijeku i Zagrebu. Najznačajnije zbirke pesama ovog pesnika su: “Večernje pesme”, “Jutarnje pesme”, “Boje i pesme”, “Zlatna barka”, “Labud”, “Gradinar” i “Žrtvene pesme” odnosno u original “Gitanđali”, objavljene 1910, da bi pesniku tri godine kasnije donele Nobelovu nagradu za književnost. Rabindranat Tagore je svakako najveći azijski pesnik XX veka.
